Ik blijf maar met die C in mijn hoofd zitten. Nog steeds kan ik aan weinig anders denken. Ik heb zin om hem weer te zien en om hem te leren kennen. Kijken of het echt zo'n leuke man is als ik heb bedacht. Omdat mijn man graag alles wil weten wat er in mijn hoofd omgaat en wat ik doe, heb ik dit ook aan hem verteld. Hij werd en boos en verdrietig van en opperde dat ik maar moest uitzoeken wat dat nou is met die C. Hij vindt dat ik maar een berichtje moet sturen en dan kijken wat er gebeurt.
Super gaaf dat hij dat ok vindt! We hebben samen besloten om een heel neutraal berichtje te sturen over hoe fijn het was met C te dansen. Versiertechnisch natuurlijk een idioot idee, maar het geeft me rust omdat ik het niet voorbij heb laten gaan. -Nou ja twee weken wachten het sturen van een berichtje is wel rijkelijk laat. Misschien weet hij niet eens meer wie ik ben.- Dan kan ik nu rustig afwachten of C wel of geen antwoord geeft.
Ik ben wel bang dat door deze actie het einde van ons huwelijk in zicht is, maar ik ben ook bang dat als we samen blijven ik lang last zal hebben van het niet volgen van mijn gevoel. Dus ik denk wel dat het een goed idee was om eindelijk contact te (durven) zoeken. Nu maar hopen dat hij iets terug stuurt, want ik wil contact, laten we eerlijk zijn (Frank Boeijen Groep).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten