Twee dagen na die eerste afspraak belde hij dat hij vanuit Groningen onderweg was naar Rotterdam en bij mij wilde overnachten. Hij vond het blijkbaar ook een geslaagde date. Hij was wel nog steeds van mening dat hij voorlopig niets serieus wilde. Hij had allerlei ideeën over hoe hij een toekomst met een partner en kinderen zag. Hij was vastbesloten om nooit bij zijn kinderen te wonen, omdat hijzelf liever zonder zijn vader opgegroeid was. Hij was bang om dezelfde fouten te maken en wilde dat voorkomen. Interessant om met iemand te praten die zo anders was dan ik en zo rationeel met allerlei vraagstukken bezig was, terwijl ik vooral mijn gevoel volgde. Ik hoopte stiekem dat het wel zou veranderen als hij mij beter leerde kennen.
Een paar ontmoetingen later, dacht ik dat het toch wel iets meer was dan geen relatie. Hij nodigde mij uit om naar Groningen te komen om mij te showen aan zijn vrienden. Maar aan de telefoon maakte hij duidelijk dat we niet 'zoiets' samen hadden, dat het anders was. Hij bleef bij zijn idee dat hij niet iets monogaams wilde, maar gaf aan dat hij het wel ontzettend gaaf met mij vond en dat hij zich niet voor kon stellen dat hij nog iets met iemand anders zou willen (doen). Ik vertrouwde hem en was alleen maar blij dat we wel een soort van samen waren. We spraken af dat we elkaar op de hoogte zouden brengen van eventuele andere partners.
De volgende keer dat we elkaar zagen biechtte hij op dat hij seks met zijn ex had gehad. Ik voelde me er zo naar over dat ik die nacht niet kon slapen. Ik schreef hem een brief terwijl hij in mijn bed lag te slapen. Ik liet weten dat ik het heel naar vond, maar beter dan niets. Dat ik wel begreep dat wat hij met haar had los stond van wat wij hadden, maar dat ik het wel heel moeilijk vond. Dat ik eigenlijk vond dat we elkaar niet meer moesten zien tot het met zijn ex echt helemaal over was.
Maar ik vond hem natuurlijk veel te leuk om af te wijzen toen hij weer belde. Toen er echter weer een verhaal over zijn ex kwam, was ik zo sip dat ik mijn ex belde. Die was maar wat blij iets van me te horen en van het een kwam het ander. Dus I en ik zaten ineens in een soort van polygame relatie met onze exen erbij. Dat was niet heel handig, want we hadden (denk ik) toch allebei het idee dat we niet aan die ander konden tippen. Het ging een paar weken zo door, we waren allebei (eigenlijk alle vier) erg in de war en verdrietig. Op een dag besloot I dat hij het zo niet langer wilde en hij stuurde mij een sms dat hij wilde dat "ik van hem alleen was". Zo gezegd zo gedaan; onze monogame relatie was geboren, nu hadden we echt "iets".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten