Ondanks dat ik moeite had I te vertrouwen, ben ik toch bij hem gebleven. Ik was verliefd op hem, ik hield van hem en ik was zo jaloers; dat moest wel echte liefde zijn. Inmiddels ben ik erachter dat jaloezie niets met liefde te maken hoeft te hebben. Ik ben immers vaak zat jaloers op vrouwen die mooiere schoentjes hebben dan ik, of op mensen die ontzettend zeker over het leven zijn en op mensen die alles mee lijkt te zitten.
In ieder geval gingen we verder waar we gebleven waren. Na een aantal maanden werd onze oudste zoon geboren. Wat waren we een compleet en gelukkig gezinnetje! Wel jammer dat papa I het zo druk had met werken en de vrijwillige brandweer en zo regelmatig laat thuis kwam. Ik trok het waanzinnig slecht als ik niet ingelicht werd over later thuis komen. Ik lag ongerust in bed te wachten tot ik de sleutel in het slot hoorde. Dan deed ik eerst heel boos om I vervolgens dood te knuffelen.
Het gedoe over de ex bleef sluimerend aanwezig. Het werd er niet minder van dat zijn ex bij ons op kraambezoek kwam. Ik voelde me een buitenstaander en een vreemdeling in mijn eigen huis. Zoals zij daar met zijn tweetjes zaten te kletsen. Misselijk werd ik ervan. We gingen voor het eerst met ons kindje in de wandelwagen naar buiten. In plaats van dat I en ik samen achter de wagen liepen, liep hij gezellig met haar te keuvelen en liet hij haar de wagen duwen. Ik had nog niet eens zelf met mijn kind gewandeld! En dan liepen ze ook nog geanimeerd te fluisteren. Ik vroeg me af waar ze het over hadden.
We liepen met de ex naar de bushalte en lieten haar daar achter. Bij thuiskomst was ik natuurlijk niet te genieten en ik voelde I aan de tand. Maar hij liet niets los dan dat ze het over koetjes en kalfjes hadden gehad. Ik geloofde er geen zak van en ik begon hem weer te controleren. Niet dat ik dacht dat het zin had, want hij was heus wel wijzer geworden en hij wiste vermoedelijk systematisch alles dat kon bewijzen dat hij contact met haar had gehad. Maar heel, heel misschien liet hij de teugels een keer uit zijn handen slippen.
Ik vond niets meer dat erop wees dat hij zijn ex nog zag, sprak, smste of mailde. Het nare gevoel erover, verdween heel langzaam achter de horizon. Het ging steeds beter met ons en heel soms vertrouwde ik hem zelfs weer; al was het maar voor even. Zou ik het allemaal niet zien en zou het waar zijn dat liefde blind maakt, of zou hij echt zijn leven gebeterd hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten