We hebben wat af gemaild en gechat voor we elkaar uiteindelijk spraken. Allerlei onderwerpen kwamen aan bod. Hoe langer en meer we mailden, hoe meer de verwachtingen opliepen. We stuurden elkaar wat foto's om te zien of we erg veranderd waren. Ik weet natuurlijk niet precies hoe het van zijn kant is gegaan, maar ik raakte wel een beetje van hem in de ban. Het stoute, foute jongen gedrag was nog steeds zeer duidelijk aanwezig. Mijn verloving was inmiddels verbroken en hij woonde niet meer samen met zijn vriendin. Het samenwonen was niet goed bevallen, maar de liefde was nog niet helemaal over. Zij wist wel van onze geschiedenis en ons contact, maar ze wist niet dat we eigenlijk verliefd op elkaar aan het worden waren.
Na een paar weken mailde I mij dat hij de relatie met zijn vriendin had verbroken. Nu was de weg vrij tenminste dat dacht ik. Want de domper kwam toen hij aangaf echt niet aan een vaste relatie toe te zijn en al zeker geen monogame relatie. Hij was van plan om vanalles in te halen. Hij was er in ieder geval wel duidelijk over. Ik stelde mijn verwachtingen wat bij en we maakten plannen om elkaar in het echt te ontmoeten. Hij belde en we babbelden wat. Het was vreemd en toch ook vertrouwd om met hem te praten. We maakten een afspraak en het aftellen begon.
Anderhalf uur van te voren, begon ik mijn verschillende outfits te keuren. Aangezien ik een enorme tuttebel ben, heb ik me wel zes keer omgekleed. Ik was maar net klaar met het optutten toen de deurbel ging. Ik rende naar beneden, deed de deur open en.... "Je bent veel kleiner dan ik dacht", was mijn eerste zin. Ondertussen dacht ik: "Dit is hem". En daarmee bedoelde ik dat dit mijn prins op het witte paard was. Ik begreep ineens waarom alle andere mannen niet voldeden; zij waren niet stoer genoeg voor mij. Vermoedelijk had ik alle mannen met I vergeleken en te licht bevonden. Mijn gevoel had niets met zijn uiterlijk te maken. Hij voldeed qua uiterlijk totaal niet aan mijn ideale man. Ik houd van lange slanke mannen met donker krullend haar, die goedgekleed door het leven gaan. I was niet lang, niet slank en al helemaal niet goed gekleed. Dat laatste was het ergste niet, want tot nog toe was het me altijd gelukt om mannen netjes te kleden. Dus dat zou hier vast ook geen probleem worden. Niet dat ik hem wilde veranderen, ik wilde gewoon dat hij beter tot zijn recht zou komen. Want iedere man, hoe lelijk ook kan met de juiste kleren in een hunk veranderen. Het spreekwoord luidt niet voor niets; de kleren maken de man.
De eerste "date" (het was een vriendschappelijk bezoek) verliep voorspoedig, we praatten honderduit, alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden. We hadden de grootste lol, besloten samen te koken in plaats van uit eten te gaan. Hij bleef bij mij in bed logeren en die nacht hebben we elkaar voor het eerst sinds een jaar of zeven weer gezoend. Het was een beetje een onwennige eerste kus, alsof we weer 16 jaar oud waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten